Kable należy układać na dnie rowu kablowego o głębokości nie mniejszej niż:

1. 1) 50 cm dla kabli nN zasilających oświetlenie uliczne oraz sygnalizacji drogowej itp. (ułożonych pod chodnikiem),
2. 2) 70 cm dla kabli nN,
3. 3) 90 cm dla kabli nN przebiegających przez użytki rolnicze, oraz kabli SN (1 kV <U_n ≤ 30 kV),
4. 4) 80 cm dla kabli SN (1 kV <U_n ≤ 30 kV) przebiegających przez nieużytki rolnicze,
5. 5) 100 cm dla kabli o napięciu znamionowymU_n > 30 kV, na warstwie piasku o grubości nie mniejszej niż 10 cm.

Dopuszcza się układanie taśmy uziemiającej (bednarki) razem z kablem (w jednym wykopie) przy spełnieniu następujących wymagań:

1. 1) głębokość wykopu musi być większa o co najmniej 10 cm w stosunku do wymaganej głębokości rowu kablowego dla danego typu kabla,
2. 2) taśmę stalową (bednarkę) należy ułożyć wzdłuż wykopu, zasypać warstwą piasku o grubości nie mniejszej niż 10 cm przy założeniu, że odległość od górnej warstwy piasku do powierzchni rodzimego gruntu spełnia wymagania dla określonego typu kabla. Sposób ułożenia kabli w rowie kablowym przedstawiają rysunki 9.3/1 oraz 9.3/2.

Rys. 9.3/1. Rów kablowy – kabel przykryty folią z tworzywa sztucznego (wymiary podane w mm)

Rys. 9.3/2. Rów kablowy – kabel przykryty cegłami lub gąsiorami – w normie SEP N-SEP-004 nie zdefiniowano tego sposobu układania. Jest on sporadycznie stosowany w praktyce (wymiary podane w mm)

Trasa kablowa powinna przebiegać w odległości nie mniejszej niż 50 cm od jezdni oraz fundamentu budynku. W przypadku układania kabli pod jezdniami należy przestrzegać następujących głębokości:

1. 1) 80 cm – dla kabli o napięciu znamionowym nie większym niż 30 kV,
2. 2) 100 cm – dla kabli o napięciu znamionowym większym niż 30 kV, oraz chronić je osłonami; osłona kabla nie może utrudniać dokonywania napraw lub wymiany kabla.

Głębokość ułożenia kabli w zależności od ich napięcia znamionowego oraz miejsca ułożenia została przedstawiona na rysunkach 9.3/3 – 9.3/5.

Rys. 9.3/3. Głębokość ułożenia kabla w zależności od rodzaju

Rys. 9.3/4. Ułożenie kabli i rur pod ziemią (głębokości w mm)

Rys. 9.3/5. Układanie kabli pod torami kolejowymi (trakcji nieelektrycznej)

Poniżej przedstawiono zasady oznaczania kabli:

1. 1) na całej długości trasy kablowej należy stosować oznaczniki kablowe (opaski kablowe) rozmieszczone na kablu w odstępach nie większych niż 10 m oraz przy mufach i w miejscach charakterystycznych (dotyczy kabli układanych w ziemi),
2. 2) kable ułożone w powietrzu powinny mieć oznaczniki (opaski kablowe) przy głowicach i odbiornikach oraz w takich miejscach i odstępach, aby identyfikacja kabla była jednoznaczna,
3. 3) kable ułożone w tunelach i kanałach powinny mieć oznaczniki (opaski kablowe) w odstępach nie większych niż 20 m.

Na oznacznikach (opaskach kablowych) należy umieścić trwałe napisy zawierające co najmniej:

1. 1) numer ewidencyjny linii,
2. 2) typ kabla,
3. 3) znak użytkownika kabla,
4. 4) rok ułożenia kabla,
5. 5) symbol wykonawcy,
6. 6) długość kabla.

1. 1) na całej długości trasy należy ułożyć folię lub siatkę z tworzywa sztucznego,
2. 2) kolor niebieski – dla kabli na napięcieU_n ≤ 1 kV,
3. 3) kolor czerwony – dla kabli na napięcieU_n > 1 kV,
4. 4) grubość folii powinna być nie mniejsza niż 0,3 mm, a siatki 1,5 mm,
5. 5) folie i siatki powinny być wykonane z tworzywa sztucznego, które w temperaturze 20°C ma wydłużenie przy zerwaniu co najmniej 200 %,
6. 6) krawędzie folii lub siatki powinny być wystawać co najmniej 50 mm poza zewnętrzną krawędź ułożonych kabli,
7. 7) trasa kablowa (na terenach niezabudowanych) powinna być oznaczona trwałymi i widocznymi oznacznikami osadzonymi w gruncie:
   1. a) na prostym odcinku w odstępach nie większych niż 100 m,
   2. b) w miejscu zmiany kierunku ułożenia kabla oraz w miejscach skrzyżowań i zbliżeń,
   3. c) przy skrzyżowaniach z rzekami spławnymi i żeglugowymi położenie kabla należy dodatkowo oznaczyć na obu brzegach tablicami ostrzegawczymi dobrze widocznymi ze środka rzeki.

Oznaczniki najlepiej wykonać jako betonowe bloczki zakotwione conajmniej 30 cm w gruncie i wystające ponad poziom gruntu na wysokość 20 cm. Na czołowej powierzchni mad gruntem oznacznik powinien zawierać wygrawerowany symbol:

K – kabel,

M – mufa.

Kabel w miejscu wprowadzenia do obiektu budowlanego należy (rys. 9.3/6):

1. 1) chronić osłoną otaczającą przed uszkodzeniami mechanicznymi (d_oslony > 1,5 *d_kabla),
2. 2) miejsce przejścia kabla przez fundament lub ścianę należy zabezpieczyć przed wnikaniem wody.

Rys. 9.3/6. Wprowadzenie kabla do obiektu budowlanego d – średnica kabla, 1 – rura, 2 – uszczelnienie zewnętrzne rury, 3 – uszczelnienie wewnętrzne rury, 4 – uchwyt kabla

W obiektach budowlanych należy stosować kable o podwyższonej odporności na rozprzestrzenianie się ognia. W miejscach przejścia kabli przez ściany, stropy i inne, należy stosować osłony z materiałów trudnopalnych. Jeśli w obiekcie jest system ochrony przeciwpożarowej, można stosować inne kable.

Tabela 9.3/1. Odległości kabli od rurociągów w budynkach

Sposoby układania kabli w budynkach:

1. 1) bezpośrednio przy ścianach i pod sufitami na specjalnie przygotowanych konstrukcjach nośnych,
2. 2) w kanałach kablowych, w ścianach, stropach, lub pod posadzkami, w osłonach lub bez osłon, w sposób umożliwiający późniejszy demontaż (kabli).

Zabrania się trwałego zamurowania kabli w ścianach, stropach, posadzkach. Odległości kabli od rurociągów w budynkach zostały przedstawione w tabeli 9.3/1.

W przypadku skrzyżowań z innymi kablami i przewodami izolowanymi należy zachować następujące minimalne odległości:

1. 1) 5 cm dla kabli nN (o napięciu znamionowymU_n <: 1 kV),
2. 2) 15 cm dla kabli SN (o napięciu znamionowym 1 kV <U_n ≤ 30 kV).

Kable o…